در جهان بینی اسلام، هستی دارای خدایی است که آن را آفریده و اداره می کند. انسان موجودی است جاویدان و ابدی که با مردن نابود نمی شوند، بلکه از این جهان به سرای آخرت منتقل می گردد تا پاداش کارهای خوب، یا کیفر اعمال بد خود را ببیند.

انسان را موجودی مکلف و مختار می داند که بی هدف آفریده نشده است، بلکه برای کسب کمالات نفسانی و صعود الی الله و سرانجام، زندگی زیبا و خوش و نورانی آخرت آفریده شده است. انسان موجودی دو بعدی است:

از یک طرف حیوان است و غرایز حیوانی و خواسته های جسمانی دارد که مربوط به زندگی حیوانی اوست. و ناچار باید تأمین شود. از سوی دیگر دارای روح ملکوتی است و بر سایر حیوانات برتری یافته است، به همین جهت خلیفه

الله شده و بر فرشتگان برتری یافته است . زندگی نفسانی و باطنی انسان نیز دارای سعادت یا شقاوت است ، در صورتی انسان به کمال مطلوب می رسد که جنبه ملکوتی و انسانیت خود را پرورش دهد و خواسته های حیوانی را در حد نیاز تعدیل نماید .

در این جاست که جایگاه ارزش های اخلاقی روشن می شود، یعنی همان کمالات نفسانی ای که با روح ملکوتی انسان تناسب و سنخیت دارند و نفس آدمی را نورانی و آرام می کنند .

اما اخلاق بد و غرق شدن در شهوات حیوانی، با روح ملکوتی و گوهر شریف انسانی، ضدیت دارند و جنبه انسانیت را به ضعف و انحطاط و سقوط می کشاند.

منبع : آشنایی با اسلام

نویسنده : ابراهیم امینی

مهناز عیسی زهی